De oplossing van de Bankcrisis

De oorspronkelijke betekenis van onze kapitaalbeurzen hebben geleidelijk hun eigen definitie ondergraven. Door de steeds betere communicatie, oorspronkelijk met de telefoon, telex, fax en nu het internet werd de termijnmarkt een secondenmarkt.

Een beurs stelt immers risicokapitaal ter beschikking aan bedrijven en banken om leningen te dekken, ondernemen te stimuleren en maatschappijen uit te bouwen. In ruil voor dit termijnrisico krijgt de ontlener een deel van de winst die gegenereed werd met het kapitaal. Tot zover de theorie.

In praktijk werd door de snelheid van handelen het resultaat van de investering ondergeschikt aan de gokkans bij het verstrekken van kapitaal. Wat een bedrijf doet of niet doet, maakt of niet maakt is ondergeschikt aan de potentiële marktfluctuatie die enkel te verklaren is met het al dan niet geloven in een bedrijf. In de perceptie, de verpakking en de marketing van het bedrijf. Men "investeert" niet meer in de beurs men "speelt" op de beurs. Zoals in een casino!

Mijn devies is niet onze vrije markteconomie in vraag te stellen maar wel ons beurssysteem. Hoe maken we aandelen terug tot investeringen op termijn, die winst maken op basis van dividenden? En hoe sturen we gokkers terug naar het casino, zodat ondernemers een berekend risico kunnen nemen.

Na Fast-Food ondekken we dat ook Fast-Money ongezond is en leidt tot Fast-Depressies. Is geduld geen "schone gave" of leren we noch onze kinderen noch onszelf aan wat uitstel van bevrediging is.