De Bankcrisis en de Berlijnse Muur

Dat onze banksector in crisis is, weten we allemaal. Maar dat we ze daarom nationaliseren is wel een hele verrassende wending... of niet?

Een aantal jaren geleden is de Berlijnse Muur "gevallen", of moet ik zeggen "verdwenen" bij gebrek aan verschil. Of heb ik die massale invasie van West-Europa gemist, heb ik die duizenden ex-Oostblokkers zien passeren door de straten van mijn stad. Neen, verrassender: het merendeel woont nog steeds waar ze woonden voor de val. Waarom?

Het westen en het oosten groeiden naar elkaar toe, stap voor stap werd West-Europa socialer en institutioneler en in Oost-Europa groeide de ongelijkheid en het individualisme. Bij gebrek aan verschil verdween de muur.

De vraag is dus niet, hoe komt het, maar waar gaan we naartoe ? Kiezen we voor een verdere institutionalisering die uiteindelijk een bedreiging kan vormen voor onze individuele vrijheid, of kiezen we voor een herreglementering met minder wetten, maar meer normen en waarden, die tot slot meer verantwoordelijkheid legt bij het individu ?

Dat een redding voor ons banksysteem nodig was, is ongetwijfeld waar. Dat nationalisering een mogelijkheid is ook, maar hoe bouwen we dit verder ? Wat is onze volgende stap...