Help, ik moet kiezen !

Het aantal referenties in een grootwarenhuis explodeerde van ongeveer 7000 artikels in 1970 naar ruim 45.000 in 2005. Van keuze gesproken. Een stukje sunlight zeep had dan al minder concurrentie toch is ook ons verbruik van consumentengoederen exponentieel gestegen.

Onze shelfmarketing gewapend, en onderzoeken die nazien welke invloed de plaats en prijssetting van gelijkaardige producten in een rayon hebben maakte we een volledige hertekening van ons winkelpatroon. Ook verandering zorgt voor meerverkoop en dus worden de producten regelmatig van plaats verwisseld en hebben we altijd wel iets nieuws te ontdekken.

Door onze steeds individuelere eigenschappen, niche hobby en gespecialiseerdere jobs is ook het aanbod aan boeken steeds ruimer en internationaler geworden. Er was een tijd dat je gewoon naar de locale boekhandel ging voor elk onderwerp maar die heeft beslist niet de keuze die Amazon aanbied met zijn ruim 7,5 miljoen tittels. En er komen dagelijks ruim 30.000 boeken bij... zeg nooit meer dat je uitgelezen kan geraken.

De keuzestress die we krijgen stopt niet bij het winkelen, ook het aanbod van radio en tv zenders is exponentieel gestegen en daarenboven kan je kiezen uit digitale tv die je uitzendingen die je mocht gemist hebben of uit de oude doos weer op de buis kunnen toveren. Ook hier is er géén homogeniteit meer en is de versnippering alomtegenwoordig.

Met een brievenbus vol gratis pers, een krant op de trein en tientalle nieuwe magazines krijgen de meeste abonnees niet de tijd om alle informatie te verwerken. De meeste abonnementen die opgezegd worden zijn niet uit desinteresse of financiële overweging maar uit het gevoel dat je niet de tijd hebt om de krant te lezen...

Dan lopen we maar over de straat, op elke winkeldeur kleven affiches, billboards, lichtreclames en aanbiedingen. Als je de straat wil doorwandelen en al deze vaak zeer grote boodschappen wil ontvangen dan doe je er wellicht goed aan een halve dag verlof te nemen, want voor zoveel informatie had je wellicht geen tijd vrijgemaakt.

Thuisgekomen van je vrije dag, vol keuzestress zet je de computer aan. Een reeks berichten van vrienden op facebook, een paar rss-feeds die je nieuws brengen en ook nog die twitter die al 10 sms’jes stuurde met de laatste berichten van vrienden en geïnteresseerden. De gsm-vinger, muis-duim en computer pols nemen een steeds groter aandeel van onze medische zorg voor zich. En dan zwijgen we nog van de depressies veroorzaakt door blackbarries die dag en nacht e-mail pushen.

Spam, een naam die eigenlijk komt van een amerikaans merk van corned-beef dat wereldfaam kreeg door een sketch van monty pyton vult ondertussen onze mailboxen. Een overdosis informatie vloeit samen en brengt spanning in ons leven die we nooit eerder kennen.< Zolang sociologen, pedagogen en psychologen er niet in slagen ons voor te bereiden op een overdosis aan informatie zullen dan ook steeds vaker mensen last krijgen van depressies en burn-out’s want aan deze snelheid van multiplicatie is er maar één oplossing : het sluiten van oren en ogen.

Wil je toch nog even rust, dan is je afsluiten van de maatschappij, even eruitstappen de enige mogelijkheid. En dat doen we ook. Onze hersenen zijn hier al op voorbereid.

Beeld je in op een drukke receptie, als je alles tegelijk zou willen verstaan dan versta je wellicht niet. Dus filteren onze hersenen enkel datgene dat je wil horen, de persoon waarnaar je luistert, en je eigen naam, mocht die in het gesprek rondom jouw vallen. Noch nooit opgevallen ? Let er dan maar eens op...

Als onze hersenen al deze info filteren en als we het schreeuwen storend vinden dan maak je je beslist niet meer populair door te storen....

Met zoveel verandering en zoveel nieuwe zaken die op ons afkomen is het steeds moeilijker om vertrouwen te winnen voor jouw product en toch doen we dan weer net het omgekeerde dan wat nodig is...